-
1 disceptātor
disceptātor ōris, m [discepto], an umpire, arbitrator, judge: criminis: populo R. disceptatore uti: de suo iure ad Caesarem disceptatorem venire, Cs.: inter patrem et filium, L.* * *
См. также в других словарях:
recusation — Recusation, Praescriptio iudicis iniqui, B. Recusation de quelque juge, Recusatio iudicis et disceptatoris, Rejectio. Recusation de Conseillers, Reiectiones Conscriptorum, Budaeus. Un incident de recusation, Iudicium reiectaneum, Budaeus. Une… … Thresor de la langue françoyse